Mazi Mother....

🍁 शेवटी संस्काराने मात केली....

अगदी जड अंतःकरणाने अविनाशने कारच्या डिक्कीचा दरवाजा उघडला, आईची बॅग आत सरकवली, दरवाजा बंद केला, दरवाज्याच्या काचेवर ठळक "आईची पुण्याई" लिहलेल्या अक्षराकडे पाहून त्याचे डोळे पाणावले! कारचा दरवाजा उघडला, आई आत बसली अन गाडी निघाली.

दोघेही शांत होते !

        बाबा गेल्यावर सर्व घराची धुरा सांभाळत आईबाबा दोघांची जबाबदारी आपल्या सर्व आशा आकांक्षा बाजूला गुंडाळून आईने प्रचंड ताकतीने पेलवली होती!  बाबानंतर बाबांच्या पेन्शनच्या पैशातून त्यांच्या स्वप्नातील त्यांचे घर चालवत एकुलत्या एक अविचे उच्चशिक्षण, एका नामांकित कंपनीत मोठ्या पॅकेज ची नौकरी, उच्च विद्याविभूषित संस्कारी घरातील मुलीशी विवाह, एक गोंडस आजीच्या छत्रछायेत वाढलेली संस्कारी कन्यारत्न अन गेल्या गुढीपाडव्याच्या दिवशी अविच्या स्वप्नातली त्याला घेऊन दिलेली ही कार ! सर्व अविच्या जमेची बाजू होती !
             सातव्या महिन्यात जन्मलेली 'मनू' कदाचित वाचणार नाही असे डॉक्टरने सांगितल्यावर सर्व देव पाण्यात टाकून, बाबांचे वर्षश्राद्ध न करता सतत वीस दिवस आई दवाखान्यातून हलली सुद्धा नव्हती ! मनू आज दहा वर्षाची झाली तरी आईपेक्षा आजीच्या सानिध्यात राहूनच तिने 'उत्तम संस्कार' आत्मसात केले होते,  त्याचा परिणाम पण असा होता की शाळेच्या पालक सभेत जाणे अन मनूची प्रशंसा ऐकून घरी परत येणे! याशिवाय अवि अन उच्चविद्याविभूषित पत्नी 'जयंती' कडे पर्याय नव्हता !
सर्वकाही ठीकठाक चालले होते !

          आई आईचे सर्व काम स्वतःच करत होती ! आजपर्यंत आईने अविकडे एक रुपया देखील मागितला नव्हता !नियमित चालणे, धार्मिक ग्रंथाचे वाचन, न चुकणारा हरिपाठ यामुळे तिला दवाखाना माहीत नव्हता !
पण सर्वच सुखात चालले तर दुःखाने कोणाच्या खांद्यावर डोके टेकायचे .........????

      उच्चविद्याविभूषित संस्कारी घरातील सून आणण्याचा आईचा निर्णय कदाचित चुकला होता ! सुंदर, सालस, संस्कारी, गर्भश्रीमंत होती पण माणसाला माणूस अन प्राण्याला प्राणी समजण्याची कला तिला अवगत नव्हती !
छोट्या छोट्या गोष्टींमुळे, मैत्रिणींच्या सल्ल्यामुळे, माहेरच्या गुजगोष्टीमुळे तिने गेल्या तीन महिन्यापासून अविचे अक्षरशः डोके खाल्ले होते, अन गेल्या पंधरा दिवसापासून अविशी अबोला केला होता !

           विपन्नावस्थेत असलेला अवि प्रचंड मानसिक दबावाखाली जगत होता, त्याच्या मनात अस्तित्व निर्माण करणारी जननी विरुद्ध जन्मजन्मांतरी साथ देणारी(?) पत्नी यांचे पारंपरिक युद्ध तो प्रत्यक्षात अनुभवत होता !
याचा पूर्णविराम त्याला हवा होता.

       आईला कळू न देता त्याने एका वृद्धाश्रमाची माहिती तो काढून आला होता !अन आज आईने घेऊन दिलेल्या कारमध्ये तो आईला बसवून त्या वृद्धाश्रमात सोडण्यासाठी निघाला होता अन ते पण आईला याची पूर्वकल्पना न देता !! त्याच्यासाठी हा दैवदुर्विलास !!
            गाडी गल्लीतून मुख्य रस्त्याला लागली, ताकतीने पळण्याची क्षमता असूनही गाडी फारच कमकुवत मनाचा चालक बसल्यामुळे अगदी चालकाच्या सोयीप्रमाणे चालत होती ! आईने पॉकेट ज्ञानेश्वरी काढली अन वाचत बसली !
आईने अविला एका शब्दाने विचारले नव्हते की तो तिला कुठे घेऊन जात आहे ! कदाचित तिला कळले तर नसेल ?? त्याच्या मनात एक संघर्ष पेटला होता, आयुष्य घडवणारी आई का आयुष्याच्या शेवटपर्यंत साथ देणारी पत्नी ??
        पण आई माझ्या भावना समजावून घेईल अन माझ्या निर्णयाला नेहमीप्रमाणे समर्थन देईल या भावनेतून त्याने आईला न सांगता हे पाऊल उचलले होते ! पण आईला प्रत्यक्ष बोलण्याची हिम्मत त्याच्यात अजिबात नव्हती !!
काय सांगू ? कसे सांगू ? या विचारात गेल्या नव्वद दिवसापासून होता तो !!

       यएखाद्या मालिकेमध्ये एकाच भागात संपणारा विषय तीन महिने घोळावा अन त्यातून काहीतरी अनपेक्षित बाहेर यावे तसाच हा विषय होता !! समोरील चौकातून गाडी डावीकडे वळली, महिन्याच्या वारीसाठी एकादशीला नाथमहाराजांच्या दर्शनाला जाणाऱ्या आईचा अगदी पाठ झालेला रस्ता असल्याने आईने त्या रस्त्याचे दर्शन घेतले.
हळव्या मनाच्या अविच्या डोळ्यात अश्रू थांबत नव्हते, सतत गालावर ओघळत होते.

      गाडी वृद्धाश्रमच्या दिशेने चालत होती, अविच्या मनातला संघर्ष तीव्र होत होता ! जगण्याची कला ज्या गुरूंनी शिकवली होती त्याला, त्यांना तो अखेरचा श्वास कुठे घ्यावा हे शिकवायला निघाला होता !! त्याच्या माथी आज भयंकर संकट धर्मयुध्दाच्या रूपाने उभे होते ! कोणत्याही परिस्थितीत अपयश त्याच्याच पदरी पडणार होते !!
अत्यंत रहदारीचा रस्ता असल्याने त्याची नजर फक्त समोर होती, दुरवर एक रसवंती दिसली. रसवंतीवर थांबून मन मोकळे करावे असा विचार त्याच्या मनात आला. सर्व आईला सांगून मोकळे व्हावे, आई जे म्हणेल त्याला सामोरे जावे असा विचार त्याने केला ! गाडी थांबली !

           वेड्यावाकड्या लाकडावर उभ्या केलेल्या चार पत्राच्या शेडमध्ये एक चरक उभे केले होते. चरकाच्या वर विठ्ठलाचा फोटो अन त्याच्या शेजारी एका तरुणाचा हार घातलेला फोटो होता!  एक आजीबाई चरकातून ऊस ढकलण्यात अन चरकासमोर उभी राहून पिळून निघालेला ऊस आजीबाईंच्या हातात पुन्हा देण्यात एक तरुण स्त्री मग्न होती, उसाचा शेवटचा थेंब आपल्या पदरात पाडून घेण्यासाठी त्यांची धडपड वाखाणण्याजोगी होती ! एका इंग्रजी शाळेच्या गणवेशातील नऊ दहा वर्षाची पोर टेबलवर पिण्याचे पाणी ठेवत हाफ का फुल ? गोड आवाजात विचारत होती.
अंगठा अन तर्जनी ताणून दाखवत अविने तिला फुल्ल रस पाहिजे असा इशारा केला, ती चरकाकडे वळाली. रस आणून ठेवला.
"नाव काय गं तुझं ?" कुतूहलाने आईने त्या मुलीला विचारले.
"माय नेम ईज 'भागीरथी' " सांगत ती आपल्या कामात व्यस्त झाली.
आईने रस पिऊन संपवला, अविने अजून ग्लासला हात लावला नव्हता.
अवि विचारात मग्न होता अन आई निरखून त्या तरुणाच्या फोटोकडे पहात होती ! चरक बंद झाला होता, आईचे निरीक्षण करणाऱ्या आजीबाई आईच्या बाजूला बसत बोलली, "ल्योक हाय माझा ! डायव्हर हुता ! आक्सिजंट मधी गेला ! आम्हास्नी रस्त्यावर टाकून !"
तिचे डोळे पाणावले होते ! आईने तिच्या खांद्यावर हात ठेवला, तिचे पण डोळे पाणावले !
गिऱ्हाईक आल्याने आजीबाई उठली, अवि सर्व पहात होता.
         अवि दहा वर्षाचा असतांना त्याचे बाबा गेले पण त्याच्या संगोपणात कसलीच कमतरता येऊ न देता त्याला आज समाजात ताठ मानेने फिरवणारी त्याची आई होती ! या कुटुंबावर आज जी वेळ आली तशी त्याच्या आईवर आली असती तर ?? किंवा भविष्यात जयंती अन मनू वर अशी वेळ आली तर ??? या विचाराने अवि अगदी कोमात गेल्यासारखा बसला होता !

"अवि रस घे ना रे बेटा !" आईच्या शब्दाने तो खडबडून जागा झाल्यासारखा "हो आई!" बोलून एका घोटात रस संपवत ग्लास खाली ठेवला.
बिल देत दोघेही गाडीत बसले ! गाडी निघाली !
.
.
.
जातांना म्हातारीने कसली कळकट पर्स ठेवली म्हणून उत्सुकतेने जयंतीचे ती उघडली, तिच्या नावे केलेली पंधरा लाखाची एफ.डी. अन मनूच्या नावे केलेली दहा लाखाची एफ. डी. व आईचे काही जुने दागिने होते त्यात ! जयंतीचे डोळे विस्फारले, त्यात आपोआप पाणी आले, ती ढसाढसा रडत होती, स्वतःच्या मुलाच्या नावे एक रुपयाही न टाकता सून अन नातीच्या नावे आपली सर्व पेन्शन समर्पित करणारी सासूच्या रुपात लाभलेल्या आईला तिने काही क्षणापूर्वी घरातून काढले होते ! स्वतःच्या नजरेत आज अपराधी झाली होती ती !!
.
.
.
तिने फोन उचलला..अविला लावला...
फोन वाजला, जयंतीचा होता, उचलला नाही, पुन्हा आला, उचलला नाही, पुन्हा वाजला, पुन्हा उचलला नाही !
काय झाले? किंवा काय केले ? यासाठीच फोन असणार याची त्याला कल्पना होती ...!!!!
त्याच्या डोळ्यासमोर चरकाची दोन चाके स्पष्ट दिसत होती, एक आई अन दुसरी जयंती, मध्ये पिळून निघणारा ऊस त्याला त्याचे अस्तित्व भासत होता, या सर्व प्रक्रियेत त्याचा पालापाचोळा होणे त्याला अटळ वाटत होते !
एका पारंपरिक प्रथेत त्याचा बळी जाणार हे शाश्वत होते !
समोर वृद्धाश्रमाची पाटी दिसली ! अविचे अंग थरारले ! आईच्या पदरातून बाहेर पडण्याची कला त्याला अवगत नव्हती, त्याने गाडीची गती वाढवली, अगदी पाटी आईला अस्पष्ट दिसेल एवढी !

वृद्धाश्रम मागे पडले ! पण पुढे जायचे कुठे ??
अगदी थोड्या अंतरावर मंदिराजवळ गर्दी दिली, समोर लावलेल्या बॅनर वरून नव्याने निर्माण झालेल्या साईबाबांच्या मंदिराची प्राणप्रतिष्ठापना होती असा संबोध होत होता, गाडी तिकडे आपोआप वळली !
आईच्या चेहऱ्यावर आंनद दिसला, तो पाहून अविच्या मनालाही आनंद झाला !

आई कार्यक्रमात व्यग्र झाली, आईला वृद्धाश्रमात न सोडण्याचा निर्णय त्याच्या संवेदनशील मनाने घेतला होता ! काहीही किंमत मोजावी लागली तरी चालेल पण शेवटच्या श्वासापर्यंत आई माझे अस्तित्व बनून राहील ! असा ठाम निर्णय त्याने घेतला होता !!

आपण आईला कोणत्या कारणाने आणले हे आईला कळले नाही याचा आनंद त्याच्या चेहऱ्यावर ओसंडून वाहत होता.
कार्यक्रम संपला ! आतापर्यत जयंतीचे जवळपास तीस कॉल त्याने 'मिस' केले होते, 'आईला सोडा, लवकर या ! याशिवाय ती काय बोलणार ?' म्हणून त्याने तिचे कॉल रिसिव्ह केले नव्हते !
आई अगदी तृप्त मनाने अन आनंदी चेहऱ्याने देवळाच्या पायऱ्या उतरतांना दिसली, अवि लगबगीने तिच्या जवळ गेला, दर्शन घेतले, तिच्या हातातील प्रसादाची वाटी घेऊन गाडीपर्यंत येऊन आईला गाडीत बसवले.
एक नवी ऊर्जा नवा जोश संचारल्यागत तो वेगाने गाडी घराच्या दिशेने पळवत होता !
गाडी दारात येऊन थांबली ! जयंती पळत आली अन गाडीतून उतरण्याच्या तयारीत असलेल्या आईला अक्षरशः ओढत तिच्या गळा पडून रडत होती ! रडत रडत फोन का उचलत नाही म्हणून अविला भांडत होती !

अविसाठी हे चमत्कारापेक्षा तीळभर सुद्धा कमी नव्हते !!
सहा वाजले तरी मनू शाळेतून आली नाही म्हणून जयंती चिंतीत पण होती !अविने व्हॅनच्या चालकाला फोन लावला, त्याने सांगितले की मनू ला घरासमोर सोडले !!
आता अवीची अन जयंतीची चिंता खरोखरच वाढली !
आईने दोघांना मागे येण्याचा इशारा केला अन पुढे चालत जवळच असलेल्या गेल्या वीस वर्षांपासून दररोज न चुकता हरिपाठ साठी जाणाऱ्या मंदिरात घेऊन गेली ! अवि अन जयंती पहिल्यांदाच मंदिराच्या आवारात प्रवेश करीत होते !
हरिपाठ, आरती आटोपली होती, मनू सर्व आजींना आपल्या खाऊसाठी दिलेल्या पैशातून प्रसाद म्हणून 'खडीसाखर' वाटत होती !!
आजीला बाहेर पाहून ती पळत येत तिला बिलगली, "आजी आज आपला प्रसादाचा वर होता ना, तू नव्हती म्हणून मी आले ! माझं काही चुकलं का ?" मनू
"माझा वाघाचं काही चुकतं का ??" दप्तरासगट तिला उचलून घेत आई बोलली !
तिच्या बालमनावर झालेले पवित्र संस्कार! अन आपल्या मनावर राग,लोभ,मद, मत्सर,अहंकार अन पैशाच्या मस्तीने केलेले व्यभिचार याच्या तुलनेत अवि अन जयंतीची मने खजील झाली होती !!

---- शरदचंद्र ( सईसावलीतुन )

नाना पाटेकर यांचा ब्लाॅग*

*

*शिर्डी साईबाबा*
प्रत्येक वर्षीचे मिळणारे डोनेशन - ३५० करोड  + सोने  ३२  करोड, + गुंतवणूक ४२७ करोड.

*सिद्धीविनायक, मुंबई:*
पैसे - २००  करोड , FD : १२५ करोड.

*लालबागचा राजा:*
१८  करोड कमाई फक्त  गणपतीच्या  १०  दिवसातली.

गावाकडे दोन रुपये हरवले तर पोराला घेऊन भर उन्हात तो अर्धा दिवस हुडकत बसणारे शेतकरी /मजूर मी स्वतः पाहिलेत अन *त्याच मजुरांना देवाच्या दानपेटीत सढळ हाताने 5-10 रुपये टाकतानाही पाहिलंय.*

*फक्त 3 देवस्थानांची वेल्थ हजार करोडच्या आसपास आहे.* 12-12 हजारासाठी आत्महत्या करणारे शेतकरी एका बाजूला अन अडीच हजार करोड एकट्या कुंभमेळयाला ‘अलोकेट’ करणारे आमचेच सरकार एका बाजूला.

स्वतःची अजिबात परिस्थिती नसूनही देवाला साडी-चोळी-पोषाख  करणारे, दान टाकणारे, आजवर देवांच्या दानपेट्या भर-भरून देणारे गरीब शेतकरी स्वतः जेव्हा त्रासून दुर्दैवाने आत्महत्येच्या निर्णयाला पोचतात तेव्हा हिच देवस्थाने आरामात आपला बँकेत ठेवलेल्या FDचे व्याज चाखत बसलेली असतात!!

*मग ह्या गरीबांना मरताना सुद्धा २ रुपयाची मदत न करणाऱ्या विठ्ठल-तुळजाभवानी-स्वामी समर्थ-सिद्धिविनायक देवस्थानांना मी 'भिकारी' का म्हणू नये?*

मी पत्रकार नाही, जो विचार मनात जन्मला तो आहे असा Raw स्वरुपात समोर मांडला.
एखाद्या पत्रकार अथवा सच्च्या समाजकारण्याने जर या सगळ्या मंदिरांचा आतापर्यंत फुकट मिळालेला पैसा अन गुंतवणूक बाहेर काढायचं ठरवलं तर जो आकडा समोर येईल तो Digest करायची आपल्या कोणात ताकद आहे का?            

*मुळात एवढा पैसा आला कोठून? देव कामाला गेले होते की पुजारी कामाला गेले होते, का मंदिरांच्या विश्वस्तांनी कामाला जाऊन हे करोडो रुपये घाम गाळून कमवून आणले?*

*लोकांचाच पैसा ना हा? मग आता दुष्काळात, गरज असताना लोकांनाच हा पैसा थोडासा मदत म्हणून दिला तर काय फरक पडणार आहे?*

ही तर फक्त ३ देवस्थानांची नावे होती.
आळंदी- देहू- भीमाशंकर- अष्टविनायक- महालक्ष्मी- सप्तशृंगी- शनी अन शिखर शिंगणापूर-सिद्धेश्वर यांचा आजवरच्या दानपेटीतला पैसा किती असेल???
अन छोटी-छोटी तर हजारो मंदिरे आहेत आपल्या देशात, राज्यात. त्यांचे पैसे किती?

मुळात म्हणजे हा पैसा नेमका कोणाचा आहे? देव स्वतःकडे ठेवतो का हा पैसा? कि बाकीचेच लोक वर्षानुवर्षे देवाच्या नावावर हा पैसा हाणतात?
दोन मिनिट असं मानलं कि भक्तांची सोय करतात, तर तसंही नाही.
अक्कलकोट, पंढरपूर, गाणगापूरचे, गावातले सोडा नुसते मंदिरा शेजारचेच रस्ते पहा, देवाच्या गावात असूनही तोंडातून आपसूक शिवी निघून जाईल अशी परिस्थिती!

माझ्या इथं ओरडण्याने काहीच होणार नाही याची पुरेपूर जाणीव आहे मला.

*पण एक दिवस आज जन्मलेल्या या विचाराचा फायदा या पैशांच्या खऱ्या मालकांना, गरीब शेतकऱ्यांना १०० टक्के मिळवून देईन हे मात्र नक्की.*

- नाना पाटेकर

*पटलं तर पूढे forward करा आणि देशाला जागं करा.*

🇮🇳 *जय हिंद* 🇮🇳

Poem by Vishwas Nagreji

खुपच सुरेख कविता आहे.
पुन्हा वाचावी अशी कविता

*थोड जगलं पाहिजे.........!!*

आयुष्याच्या अल्बममध्ये
आठवणींचे फोटो असतात,
आणखी एक कॉपी काढायला
निगेटिव्हज मात्र शिल्लक नसतात.

गजर तर रोजचाच आहे
आळसाने झोपले पाहिजे,
गोडसर चहाचा घोट घेत
Tom & Jerry पाहिलं पाहिजे.

आंघोळ फक्त दहा मिनिटे?
एखाद्या दिवशी तास घ्या,
आरशासमोर स्वतःला
सुंदर म्हणता आलं पाहिजे.

भसाडा का असेना
आपल्याच सुरात रमलं पाहिजे,
वेडेवाकडे अंग हलवत
नाचण सुध्दा जमलं पाहिजे.

गीतेचा रस्ता योग्यच आहे
पण एखादा दिवस पाडगावकराना द्या,
रामायण मालिका नैतिक थोर
"बेवॉच" सुध्दा एन्जॉय करता आली पाहिजे.

कधी तरी एकटे
उगाचच फिरले पाहिजे,
तलावाच्या काठावर
उताणे पडले पाहिजे.

संध्याकाळी मंदिराबरोबरच
बागेत सुध्दा फिरलं पाहिजे,
"फुलपाखराच्या" सौंदर्याला
कधीतरी भुललं पाहिजे.

द्यायला कोणी नसलं
म्हणून काय झालं?
एक गजरा विकत घ्या
ओंजळ भरुन फुलांचा नुसता श्वास घ्या.

रात्री झोपताना मात्र
दोन मिनिटे देवाला द्या,
एवढया सुंदर जगण्यासाठी
नुसतं थँक्स तरी म्हणा..!!

What is mean by Blogger

Blogger:

Blogger is a blog-publishing service that allows multi-user blogs with time-stamped entries. It was developed by Pyra Labs, which was bought by Google in 2003. Generally, the blogs are hosted by Google at a subdomain of blogspot.com. Blogs can also be hosted in the registered custom domain of the blogger (like www.example.com).A user can have up to 100 blogs per account.

Up until May 1, 2010, Blogger allowed users to publish blogs on other hosts, via FTP. All such blogs had (or still have) to be moved to Google's own servers, with domains other than blogspot.com allowed via custom URLs. Unlike WordPress.com, Blogger allows its users to use their own domain free of charge, while WordPress.com charges around $13 to use a custom domain. Blogger cannot be installed on a web server. One has to use DNS facilities to redirect a custom URL to a blogspot domain.

Blogger on mobile devices

Blogger has launched mobile applications for users with mobile devices. Users can post and edit blogs, and also share photos and links on Blogger through their mobile devices. Not only advanced mobile devices, such as smartphones, are being considered, since users can also post blogs via traditional cell phones by SMS and MMS.

Blogger also provides dynamic mobile views for the blogging compatibility with mobile devices and smartphones. They enhance the readability accuracy on these smart devices, but editing a blog on the blogger app remains an open issue for the users.The major two mobile operating systems that Blogger focuses on are Android and iOS. Blogger allow users to edit blogs anywhere through the app and either publish the blogs or save them as drafts. Quick navigation from posts and drafts is accessible from a list. Users can attach photos by taking a picture with a Blogger app or selecting pictures from their photo galleries. Sharing current locations on posts is also possible by tabbing My Location bar and adding locations. Users can also share photos and links directly to Blogger.

Limitations

Blogger has the following limitations on content storage and bandwidth, per user account:

• Blog description – 500 characters max; Hyper Text Markup Language markup not supported
• Number of blogs – 100 blogs per account
• Number of labels – 5,000 unique labels per blog (an increase from the original 2,000), 20 unique labels per post (with at most 200 characters)
• Number of pictures – Ordinarily, Up to 1 GB of total storage, shared with Picasa Web. If you've upgraded to Google+, your photos will be stored in Google Photos, where you have 15GB of storage space shared with Gmail and Drive. However, if one has signed up for Google+ account, images less than 16 megapixels (4920 x 3264) would not be counted to this storage limit. For users not signed up for Google+, 800 x 800 pixels and below images would not be included in this storage space.
• Number of posts – There is no limit on the number of posts one can have in one blog. However, only 50 posts can be published per day before a user is required to go through a check process.
• Size of pages – Individual pages (the main page of a blog or archive pages) are limited to 1 MB
• Size of pictures – If posted via Blogger Mobile, limited 250 KB per picture;^[33] posted pictures are scaled to 1600px

• Number of Pages – There is no limit on the number of pages you can have on one blog
• Team members (those who can write to a blog) – 100 invitations per blog
• Favicon – Any square image less than 100KB
• Account Suspension: If your site violating any terms of service, your site will be suspended by Blogger without any notice. Sometimes repeated violation may cause your whole Google account to be suspended.

On February 18, 2010, Blogger introduced "auto-pagination", which limited the number of posts that could be displayed on each page, often causing the number of posts on the main page to be less than that specified by the user and leading to a hostile response from some users.

Private blogs are limited to only 100 members.

Unknown Indian Cricketer Paul Valthaty

Paul Chandrashekar Valthaty (born 7 December 1983) is an Indian cricketer who played for Kings XI Punjab in the Indian Premier League.

Early years and personal life

Valthaty was born and raised in the Borivali district of Mumbai.

Valthaty was trained in Dilip Vengsarkar academy in Mumbai. He was then recommended by Vengsarkar to Andhra Cricket Association (ACA) president Mr. Chamundeswarnath.

Career

Early domestic career

Valthaty had a nondescript career till then, since making his way up the levels of age group cricket in Mumbai during the late 1990s. He made India's Under-19 squad to the 2002 World Cup in New Zealand with the likes of Irfan Pathan and Parthiv Patel where an injury to his eye in the game against Bangladesh halted his development. He couldn't make the breakthrough into senior cricket for years, and got just one opportunity for Mumbai, a one-dayer in 2006. There was no high-profile cricket for him for another few years, till Rajasthan Royals punted on him in the 2009 season, where he played a couple of matches. That earned him a place in Mumbai's Twenty20 side, and he turned in a few powerful performances for them, which led to a contract with Kings XI Punjab in 2011.

Indian Premier League:

Paul Valthaty was picked by Kings XI Punjab as a backup to expensive international buys at a player auction in January.He was the opening batsmen for Kings XI Punjab, had an outstanding game in the 2011 Indian Premier League against the reigning champions Chennai Super Kings. Valthaty raced to 120 not out in 63 balls as the Kings XI Punjab chased down the mammoth 189-run target with six wickets and five balls to spare at Mohali. It was the first hundred of IPL 2011 and 13th overall and this century is his first fastest century. It remains the 8th highest IPL score ever, after, Chris Gayle's 175* & 128, Brendon McCullum's 158*, AB de Villiers's 133* and 129*, Murali Vijay's 127 and Virender Sehwag's 122. In his next game Paul scored a fabulous 75 of 47 deliveries hitting 5 sixes and 8 fours after achieving the best bowling figures for any Kings XI Punjab bowler with 4 for 29. His all round performance resulted in a big win for his team. He played a pacey innings in his next match scoring 46 off just 31 deliveries with three classic sixes. With his initial blitzkrieg, the team crossed the fifty in just three overs, a record in IPL history which was later beaten by the Royal Challengers Bangalore in their second match against the Kochi Tuskers Kerala in the same season.

Both older and newer Rs 10 coins are valid: RBI

Both older and newer Rs 10 coins are valid: RBI

Meanwhile, banking facilities returned to normalcy in Meghalaya with few people seen lining up banks and ATMs.

BY: PTI | SHILLONG |Updated: November 21, 2016 10:36 Pm
The RBI, however, clarified that from time to time coins were issued with little changes.

Amid confusion over the validity of Rs 10 coins, the Reserve Bank of India today asserted that all such coins were legal tenders. “The Reserve Bank of India advise members of the public not to give credence to such ill-informed notions and ignore them and continue to accept these (Rs 10) coins as legal tender in all their transactions without any hesitation,” RBI Principal Adviser Alpana Killiwala said.

Watch What Else Is Making News 

Meanwhile, banking facilities returned to normalcy in Meghalaya with few people seen lining up banks and ATMs. However, the claims of “non-validity” of Rs 10 coins by rumour mongers has created confusion in the minds of people. Some ill-informed or uninformed persons who suspect the genuineness of such coins are creating doubts in the minds of ordinary people including traders, shop-keepers etc, thus impeding the circulation of these coins in certain pockets of the country and causing avoidable confusion, Killiwala said.

Circulation of Rs 10 coins has been affected in the state following claims that these coins have been taken out of the market as was done to Rs 500 and Rs 1,000 notes. The RBI, however, clarified that from time to time coins were issued with little changes.

“One such change was introduction of ‘Rupee symbol’ in coins in July 2011. An instance of this is the `10′ coins with rupee symbol and the same denomination coin without rupee symbol,” the official said.

Killiwala said both are legal tender and equally valid for transactions though they may look a little different. Those refusing to accept the coins may face action, a police official said.

First Published on: November 21, 2016 9:27 pm

Copyright © 2017 The Indian Express [P] Ltd. All Rights Reserved

BCCI - Board of Control for Cricket in India

BCCI - Board of Control for Cricket in India

Board of Control for Cricket in India, is the national governing body for cricket in India. It is Affiliated to International Cricket Council (ICC), founded in 1928 and headquartered at Mumbai, India. It controls all the tournaments which happens in India and outside India in which Indian player are participating. R. E. Grant Govan was made its first president and Anthony De Mello its first secretary.

BCCI is responsible for conducting the following Tournaments :-

Indian Premier League
Ranji Trophy
Deodhar Trophy
Syed Mushtaq Ali Trophy
Duleep Trophy
Vijay Hazare Trophy